Аторвастатин-ЛФ

Дәрілік затты медициналық қолдану

жөніндегі нұсқаулық

АТОРВАСТАТИН

Саудалық атауы

Аторвастатин

Халықаралық патенттелмеген атауы

Аторвастатин

Дәрілік түрі

Қабықпен қапталған таблеткалар, 10 мг, 20 мг және 40 мг

Құрамы 

Бір таблетканың құрамында:

белсенді зат – 10 мг, 20 мг және 40 мг (10.85 мг, 21.70 мг және 43.40 мг) аторвастатин (тригидраттың кальций тұзы түрінде),

қосымша заттар: кальций карбонаты, кросповидон, натрий лаурилсульфаты, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы, тальк, микрокристалды целлюлоза,

қабықтың құрамы: қызғылт опадрай II (тальк, полиэтиленгликоль, титанның қостотығы (Е171), поливинил спирті, темірдің (III) сары тотығы (Е172), темірдің (III) қызыл тотығы (Е172), темірдің (III) қара тотығы (Е172)).

Сипаттамасы

Екі беті дөңес, қызғылт түсті қабықпен қапталған таблеткалар

Фармакотерапиялық тобы

Гиполипидемиялық препараттар. Гипохолестеринемиялық және гипотриглицеридемиялық препараттар. HMG CoA-редуктаза тежегіштері. Аторвастатин.

ATХ коды C10AA05 

Фармакологиялық қасиеттері

Фармакокинетикасы

Сіңуі

Аторвастатин пероральді қабылдаудан кейін жылдам сіңеді, қан плазмасындағы оның концентрациясы ең жоғары деңгейіне 1-2 сағат ішінде жетеді. Аторвастатиннің салыстырмалы биожетімділігі 95-99%, абсолютті – 12-14%, жүйелік биожетімділігі (ГМГ-КоА редуктаза тежелуін қамтамасыз ететін) - 30% жуықты құрайды. Жүйелік биожетімділігінің төмендігі асқазан-ішек жолдары шырышты қабығындағы жүйеалды клиренсімен және/немесе бауыр арқылы алғаш өту кезіндегі метаболизмімен түсіндіріледі. Сіңуі және қан плазмасындағы концентрациясы препарат дозасына пропорционалды түрде артады. Тамақпен бірге қабылдағанда препараттың сіңуінің азаятынына қарамастан (ең жоғары концентрациясы және AUC, сәйкесінше, шамамен 25 және 9%), ТТЛП ХС деңгейінің төмендеуі аторвастатиннің тамақпен бірге немесе онсыз қабылдануына байланысты емес. Аторвастатинді кешке қабылдағанда, таңертеңгі қабылдануына қарағанда, қан плазмасындағы оның концентрациясы төмен болды (ең жоғары концентрациясы және AUC – шамамен 30%). Алайда ТТЛП ХС деңгейінің төмендеуі препаратты қабылдау уақытына байланысты емес. 

Препараттың 98%-дан астамы қан плазмасының ақуыздарымен байланысады. Эритроцит/плазма арақатынасының коэффициенті шамамен 0,25 құрайды, бұл препараттың эритроциттерге енуінің әлсіз екендігін айғақтайды.

Метаболизмі

Аторвастатин орто- және парагидроксилденген туындыларға дейін және әртүрлі бета-тотыққан өнімдерге дейін метаболизденеді. Препараттың ГМГ-КоА-редуктазаға қатысты тежегіш әсері айналымдағы метаболиттер белсенділігі есебінен шамамен 70% жүзеге асады. Аторвастатин Р450 ЗА4 цитохромының әлсіз тежегіші болып табылатыны анықталды.

Шығарылуы

Аторвастатин және оның метаболиттері бауырлық және/немесе бауырдан тыс метаболизмнен кейін негізінен өтпен бөлініп шығады. Алайда препарат ішек-бауыр рециркуляциясына айтарлықтай ұшырамайды. Аторвастатиннің орташа жартылай шығарылу кезеңі 14 сағат дерлікті құрайды, бірақ ГМГ-КоА-редуктазаға қатысты тежегіш белсенділігінің кезеңі айналымдағы белсенді метаболиттерінің арқасында 20-30 сағатты құрайды. Пероральді қабылданған аторвастатин дозасының 2%-дан азырағы несеппен бөлініп шығады. 

Пациенттердің ерекше топтарындағы фармакокинетикасы 

Егде жастағы (65 жастан асқан) дені сау адамдардың қан плазмасындағы аторвастатин концентрациясы жас адамдағыға қарағанда жоғары (ең жоғары концентрациясы – шамамен 40% және AUC – 30%). Егде жастағы пациенттер мен басқа жастағы топтардың пациенттері арасында аторвастатинмен емдеудің тиімділігінде айырмашылық байқалған жоқ. Әйелдердің қан плазмасындағы аторвастатин концентрациясының еркектердің қан плазмасындағы концентрациясынан айырмашылығы бар (әйелдерде ең жоғары концентрация шамамен 20%-ға жоғары, ал AUC –10%-ға аз). Алайда әйелдер мен еркектерде липидтердің деңгейіне әсерінде клиникалық тұрғыдан нақты айырмашылық байқалмады. 

Бүйрек ауруы қан плазмасындағы препараттың концентрациясына немесе аторвастатиннің липидтер деңгейіне әсеріне ықпалын тигізбейді, сондықтан бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар науқастарда препарат дозасын түзетудің қажеттілігі жоқ. Жүргізілген зерттеулерге бүйрек функциясы жеткіліксіздігінің терминальді сатысы бар пациенттер қамтылған жоқ, препарат қан плазмасындағы ақуыздармен толық дерлік байланысатын болғандықтан, гемодиализдің аторвастатин клиренсін елеулі түрде өзгертуі мүмкін емес.

Қан плазмасындағы аторвастатиннің концентрациясы этиологиясы алкогольдік болатын бауыр циррозы бар науқастарда едәуір (ең жоғары концентрациясы – шамамен 16 есе, AUC - 11 есе) жоғарылайды. 

Фармакодинамикасы

Аторвастатин - ГМГ-КоА-ның стеролдардың ізашары (соның ішінде холестерин (ХС)) мевалонатқа айналуының жылдамдығын реттейтін ГМГ-КоА-редуктазы-энзимнің селективті бәсекелес тежегіші болып табылады. Гомозиготалы және гетерозиготты отбасылық гиперхолестеринемиясы бар, гиперхолестеринемияның тұқым қуаламайтын түрімен және аралас дислипидемиясы бар пациенттерде аторвастатин жалпы ХС, тығыздығы төмен липопротеидтердің (ТТЛП) және аполипопротеиннің В (Апо В) концентрациясын төмендетеді. Аторвастатин сондай-ақ тығыздығы өте төмен липопротеидтердің (ТӨТЛП) және триглицеридтердің (ТГ) концентрациясын төмендетеді, сондай-ақ тығыздығы жоғары липопротеидтердің (ТЖЛП) ХС мөлшерін біршама арттырады.

Аторвастатин ХС және қан плазмасындағы липопротеидтер деңгейін ГМГ-КоА-редуктазаны, бауырдағы ХС синтезін бәсеңдету және гепатоциттер беткейінде ТТЛП рецептор мөлшерін арттыру жолымен төмендетеді, бұл ТТЛП қармалуының және катаболизмінің күшеюімен қатар жүреді. Аторвастатин ТТЛП өндірілуін азайтады, ТТЛП рецепторлар белсенділігінің айқынырақ және ұзағырақ артуын туындатады. Аторвастатин гиполипидемиялық дәрілермен стандартты емге бағынбайтын гомозиготалы отбасылық гиперхолестеринемиясы бар пациенттерде ТТЛП ХС деңгейін тиімді түрде төмендетеді. 

Аторвастатиннің алғашқы әсер ететін жері бауыр болып табылады, ХС синтезінде және ТТЛП клиренсінде басты рөл атқарады. ТТЛП ХС деңгейінің төмендеуі препараттың дозасымен және оның организмдегі концентрациясымен өзара байланысты.

Аторвастатиннің 10–80 мг дозасында ХС (30-46%-ға), ТТЛП ХС (41-61%-ға), Апо В (34-50%-ға) және ТГ (14-33%-ға) жалпы деңгейлері төмендеді. Гетерозиготалы отбасылық гиперхолестеринемиясы, гиперхолестеринемияның жүре пайда болған түрі және гиперлипидемияның аралас түрі бар пациенттерде, соның ішінде инсулинге тәуелді қант диабеті бар науқастарда бұл нәтиже тұрақты. 

Оқшауланған гипертриглицеридемиясы бар пациенттерде аторвастатин жалпы ХС, ТТЛП ХС, ТӨТЛП ХС, Апо В, ТГ деңгейін төмендетеді және ТЖЛП ХС деңгейін біршама жоғарылатады. Дисбеталипопротеинемиясы бар пациенттерде аторвастатин ТОЛП ХС деңгейін төмендетеді. 

IIа және IIb типті (Фредриксон жіктемесі бойынша) гиперлипопротеинемиясы бар пациенттерде аторвастатинді 10-80 мг дозада қолданғанда ТЖЛП ХC жоғарылауының орташа деңгейі, дозасына қарамай, 5,1–8,7% құрайды. Бұдан басқа, жалпы ХС/ ТЖЛП ХС және ТТЛП ХС /ТЖЛП ХС арақатынасының дозаға тәуелді маңызды азаюы байқалды. Аторвастатинді қолдану Q тісшесі жоқ миокард инфарктісі және ТТЛП ХС деңгейіне тура пропорционалды тұрақсыз стенокардиясы (жынысына және жасына қарамай) бар науқастарда ишемияның даму және өлім қаупін төмендетеді. 

Педиатриядағы гетерозиготалы тектес гиперхолестеринемия. Гетерозиготалы отбасылық гиперхолестеринемиясы немесе ауыр гиперхолестеринемиясы бар 10-17 жастағы ер балалар мен қыздарда аторвастатин тәулігіне 1 рет 10-20 мг дозада қан плазмасындағы жалпы ХС, ТТЛП ХС, ТГ және Апо В деңгейін едәуір төмендеткен. Мұндайда ер балаларда бойының өсуіне және жыныстық жетілуіне немесе қыздардағы етеккір оралымының ұзақтығына айтарлықтай әсері байқалған жоқ. Балаларды емдеу үшін 20 мг астам дозада қолданудың қауіпсіздігі мен тиімділігі зерттелмеді. Балалық кезде аторвастатинмен емделу ұзақтығының ересек жаста аурушаңдықтың және өлім жағдайының азаюына әсері анықталған жоқ. 

Қолданылуы

- қан плазмасында жалпы холестерин, ТТЛП-Хс, аполипопротеин В және триглицеридтер мөлшерлері жоғары пациенттерді емдеу үшін және қан плазмасында триглицеридтер мөлшері жоғары (Фредериксон бойынша IV типі), біріншілік гиперхолестеринемиясы (отбасылық гетерозиготалы және отбасылық емес гиперхолестеринемиялы), біріктірілген (аралас) гиперлипидемиясы (Фредериксон бойынша IIа және IIЬ типтері) бар науқастарда және дисбеталипопротеинемиясы (Фредериксон бойынша III типі) бар науқастарда ТЖЛП-Хс мөлшерін жоғарылату үшін, диетамен емдеу адекватты әсер бермеген жағдайда, диетамен үйлестіріп 

- диетаның және емнің басқа да фармакологиялық емес әдістерінің тиімділігі жеткіліксіз болғанда гомозиготалы отбасылық гиперхолестеринемиясы бар науқастарда қан плазмасындағы жалпы холестериннің, ТТЛП-Хс мөлшерін төмендету үшін

- ЖИА-ның өліммен аяқталу қаупін және миокард инфарктісінің, стенокардияның, инсульттің даму қаупін төмендету үшін және жүрек-қантамыр аурулары және/немесе дислипидемиясы бар, сондай-ақ егер бұл ауру анықталмаған, бірақ ЖИА даму қаупінің, мысалы, жастың 55-тен асуы, шылым шегу, артериялық гипертензия, қан плазмасында ТЖЛП-Хс төмен концентрациясы, туысқандарында ЖИА ерте даму жағдайлары сияқты кем дегенде үш факторы бар болған жағдайда науқастарда реваскуляризация емшарасын жүргізу қажеттілігін азайту үшін 

- қан плазмасында жалпы холестерин, ТТЛП-Хс және аполипопротеин В мөлшерлері жоғары, гетерозиготалы отбасылық гиперхолестеринемиясы бар 10-17 жастағы балаларды, егер адекватты диетадан кейін ТТЛП-Хс деңгейі >190 мг/дл болып қалса немесе ТТЛП-Хс деңгейі >160 мг/дл болып қалса, бірақ мұндайда туыстарында жүрек-қан тамыр ауруларының ерте даму жағдайлары немесе балада жүрек-қан тамыр ауруларының даму қаупінің екі немесе одан көп факторлары бар болса, диетамен үйлестіріп емдеу үшін